ساختارهای نحوی (Syntax) در زبان به قوانین و اصولی گفته می‌شود که مشخص می‌کنند کلمات چگونه در کنار هم قرار می‌گیرند تا جملات معنی‌دار ساخته شوند. به زبان ساده، نحو همان “فرمول جمله‌بندی” است که به ما کمک می‌کند جملات را درست و قابل فهم بسازیم. مثلا در زبان انگلیسی، ترتیب معمولی جمله این است: فاعل + فعل + مفعول، مثل “She eats an apple” (او یک سیب می‌خورد). اگر این ترتیب را اشتباه کنیم، جمله نامفهوم یا نادرست می‌شود. نحو همچنین شامل نکاتی مثل نحوه استفاده از جملات شرطی در انگلیسی، جملات موصولی، تطابق فعل و فاعل، و ترکیب جمله‌های ساده و پیچیده است. یادگیری این ساختارها باعث می‌شود که هم بتوانیم جملات درست بسازیم و هم دیگران را بهتر درک کنیم.
در زبان انگلیسی، ترتیب کلمات در جمله بسیار مهم است. معمولاً ترتیب جمله به صورت فاعل + فعل + مفعول است. مثلاً:
.She eats an apple
(او یک سیب می‌خورد)
اگر این ترتیب را تغییر دهیم، جمله اشتباه یا نامفهوم می‌شود.
در پرسش‌ها، ترتیب تغییر می‌کند. مثلاً به جای She is happy می‌گوییم:
Is she happy?
یعنی فعل (کمکی) جلوتر از فاعل می‌آید. دانستن این تغییر برای ساختن سوال خیلی مهم است.
همچنین در جمله‌هایی با قیدها، جای قید هم اهمیت دارد. مثلاً:
.She always eats breakfast at 8
(او همیشه ساعت ۸ صبحانه می‌خورد).
در اینجا قید “always” بین فاعل و فعل آمده است.
ساختار جمله در انگلیسی می‌تواند ساده یا پیچیده باشد. جمله ساده (Simple Sentence) فقط یک ایده دارد، مثل: I like pizza.
جمله مرکب (Compound Sentence) از دو جمله ساده تشکیل شده که با کلمات ربط مثل and, but, or به هم وصل می‌شوند. مثال:
I like pizza, but I don’t like burgers.
جمله پیچیده (Complex Sentence) شامل یک جمله اصلی و یک جمله فرعی است. جمله فرعی معمولاً با کلماتی مثل because, although, when شروع می‌شود. مثال:
I stayed home because it was raining.
در زبان انگلیسی، چهار نوع جمله اصلی وجود دارد. جمله خبری (Declarative) اطلاعات می‌دهد: She is a teacher.
جمله پرسشی (Interrogative) سوال می‌پرسد: Is she a teacher? یا What does she do? نوع سوال بستگی به هدف آن دارد.
جمله دستوری (Imperative) برای دستور دادن یا درخواست کردن است: Please sit down. جمله تعجبی (Exclamatory) برای بیان احساسات قوی استفاده می‌شود:
What a beautiful day!
جملات مرکب با وصل کردن دو جمله مستقل با کلمات ربطی مثل and, but, or, so ساخته می‌شوند. مثلاً: I went to the store, and I bought some milk.
جملات پیچیده شامل یک جمله اصلی و یک جمله فرعی هستند. جمله فرعی نمی‌تواند به تنهایی معنی کامل داشته باشد. مثال:
Although it was raining, we went for a walk.
استفاده از این نوع جملات باعث می‌شود گفتار و نوشتار شما طبیعی‌تر و کامل‌تر شود. یادگیری آن‌ها به شما کمک می‌کند تا ایده‌های پیچیده‌تر را بیان کنید.
جملات شرطی برای صحبت درباره موقعیت‌هایی استفاده می‌شود که وابسته به شرطی دیگر هستند. مثل: If it rains, we will stay home. (اگر باران ببارد، در خانه می‌مانیم.)
چهار نوع اصلی جمله شرطی داریم: شرطی صفر (واقعیت‌ها)، شرطی نوع اول (احتمال آینده)، شرطی نوع دوم (شرایط غیرواقعی در حال)، شرطی نوع سوم (شرایط غیرواقعی در گذشته).
مثال‌ها:
.If you heat water, it boils
.If she studies, she will pass
.If I were rich, I would travel
.If they had called, we would have me
شرطی نوع صفر معمولاً برای بیان موقعیت‌های کلی استفاده می‌شوند که همیشه درست و برقرار هستند. حقایق علمی، قوانین طبیعت هم جزء همین موقعیت‌ها هستند.
ساختار شرطی نوع صفر:
If + حال ساده, حال ساده
مثال‌ها:
If you heat water to 100°C, it boils.
(اگر آب را تا ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد گرم کنید، به جوش می‌آید.)
If people don’t drink water, they get dehydrated.
(اگر مردم آب ننوشند، دچار کم‌آبی می‌شوند.)
شرطی نوع یک معمولاً برای صحبت درباره موقعیت‌های ممکن در آینده و نتیجه‌ای که ممکن است در پی داشته باشند به کار می‌روند.
ساختار شرطی نوع یک:
If + حال ساده, will + شکل ساده فعل
مثال‌ها:
If it rains tomorrow, we will stay at home.
(اگر فردا باران ببارد، در خانه خواهیم ماند.)
If you study hard, you will pass the exam.
(اگر سخت درس بخوانی، در امتحان قبول خواهی شد.)
شرطی نوع دو معمولاً برای بیان موقعیت‌های غیرواقعی یا خیالی در زمان حال یا آینده به کار می‌رود. این حالت بیشتر برای موقعیت‌های فرضی استفاده می‌شود.
ساختار شرطی نوع دو:
If + گذشته ساده, would + شکل ساده فعل
مثال‌ها:
If I had a car, I would drive to work.
(اگر ماشین داشتم، با آن به سر کار می‌رفتم.)
If she knew the answer, she would tell us.
(اگر پاسخ را می‌دانست، به ما می‌گفت.)
شرطی نوع سه معمولاً برای صحبت درباره موقعیت‌های غیرواقعی در گذشته و نتیجه‌ای که اتفاق نیفتاده استفاده می‌شود.
ساختار شرطی نوع سه:
If + گذشته کامل, would have + قسمت سوم فعل (past participle)
مثال‌ها:
If I had studied harder, I would have passed the test.
(اگر سخت‌تر درس خوانده بودم، در امتحان قبول شده بودم.)
If they had left earlier, they wouldn’t have missed the train.
(اگر زودتر حرکت کرده بودند، قطار را از دست نمی‌دادند.)
جمله موصولی برای اضافه‌کردن اطلاعات درباره یک اسم در جمله استفاده می‌شود. این نوع جمله معمولاً با واژه‌های who, which, that شروع می‌شود.
مثلاً در جمله:
The man who lives next door is a doctor.
بخش who lives next door اطلاعات بیشتری درباره the man می‌دهد.
گاهی این جملات لازم هستند و گاهی فقط اطلاعات اضافی می‌دهند. مثلاً:
My brother, who lives in Canada, is coming next week.
جمله موصولی بین ویرگول‌ها قرار گرفته و فقط اطلاعات اضافه می‌دهد.
در زبان انگلیسی، فعل باید با فاعل از نظر تعداد (مفرد یا جمع) هماهنگ باشد. مثلاً:
.He works hard
(او سخت کار می‌کند)
ولی:
.They work hard
(آن‌ها سخت کار می‌کنند).
برای فاعل‌های مفرد سوم شخص (he, she, it)، فعل معمولاً به -s ختم می‌شود. این نکته در زمان حال ساده خیلی مهم است.
اگر فاعل جمع باشد، فعل بدون s- می‌آید. همچنین توجه داشته باشید که بعضی از فاعل‌ها مثل everybody یا someone مفرد حساب می‌شوند، حتی اگر به نظر جمع بیایند.
عبارت (Phrase) گروهی از کلمات است که معنی دارد ولی فعل ندارد. مثلاً:
بند (Clause) شامل فاعل و فعل است. مثلاً: She runs یک بند کامل است.
اگر بگوییم because she runs fast، این یک بند وابسته است که به تنهایی معنی کامل ندارد.
یادگیری تفاوت بین عبارت و بند به شما کمک می‌کند تا جمله‌های بهتری بسازید و ساختار زبان را بهتر درک کنید.
